Moxie
moxie
schrijven omdat het moet
Kerouac is zo’n schrijver bij wie ge voelt dat hij niet anders kon dan schrijven. Zijn bestaan is een gevecht, gekrab, getouwtrek waarin drugs het tempo verdraait en zijn schrijven daar een correctie op moet vormen.
‘Moxie’, noemde collega Kurt Vonnegut die noodzaak om gelezen te worden: Kerouac zijn schrijven is op geen enkele manier vrijblijvend, schrijven is zijn raison d’être.
Copywriting is geen literatuur, en wij zijn Kerouac niet. Copy is commerciële, zelden levensnoodzakelijke tekst. Maar dat wil niet zeggen dat ge moet schrijven alsof het er niet toe doet.
Uw eerste keuze ligt in opdrachten aannemen die er wel toe doen — op voorwaarde dat ge de huur dan nog betaald krijgt.
De tweede keuze is om iets echts te vertellen over uw onderwerp, of het nu waspoeder is of een ngo die de wereld aan het veranderen is. Wat ge hoe dan ook niét doet, is woorden schrijven, zomaar wat woorden, omdat dat nu eenmaal is waar ge voor betaald wordt. Een soepbar met een uithangbord ‘zoveel meer dan soep’, daarvan onthoudt een mens enkel dat ze er soep verkopen. Hang er geen kak aan, maak dat de woorden die er staan de noodzakelijke woorden zijn.